ای همه خوبی تو را پس تو کرایی کرا

ای گل در باغ ما پس تو کجایی کجا

سوسن با صد زبان از تو نشانم نداد

گفت رو از من مجو غیر دعا و ثنا

سرو اگر سرکَشید در قد تو کی رسید

نرگس اگر چشم داشت هیچ ندیدو تو را

هر طرفی صف زده مردمو دیو و دَدِه

لیک در این میکده پای ندارن پا

از کرمت من بناز مینگرم در بقا

کی به فریبت شها دولت فانی مرا

بیست هزار آرزو بود مرا پیش از این

در هوس خود نماند هیچ امانی مرا

ای که به هنگام درد راحت جانی مرا